Thuishaven Nederland



Met Wouter in Sandpoint naar de top van Goldhill gehiked
Hallo daar! 

 Hier voor het eerst van mij weer eens nieuws van Nederlandse bodem. Ik ben afgelopen woensdag op Schiphol geland na een ontzettend lange reisdag. Helaas was het na precies 10 maanden tijd om gedag te zeggen tegen mijn grote avontuur en weer op huis aan te gaan. Maar ik zal eerst nog even mijn laatste twee maanden samenvatten.

Zoals jullie vorige keer hebben kunnen lezen, ben ik van gastgezin geswitcht voor mijn laatste 8/9 weken. Ik heb nu mijn laatste tijd doorgebracht bij Andy & Bev, mijn nieuwe gastouders en heb de tijd van mijn leven gehad. Zo zijn we naar Portland, Oregon geweest en naar Pacific City, Oregon. Ik mag altijd vrienden uitnodigen en mocht dus ook mijn Duitse vriendin Saskia meenemen op deze trip. Ook mocht mijn goede vriend, Wouter, mij op komen zoeken en hij mocht blijven slapen in het huis. Daarna zijn we hem teruggaan brengen in Seattle zodat ik daar ook alles kon zien.

Het veranderen van gastgezin was heel goed voor mij vooral mentaal. Ik heb het gevoel gehad dat ik volledig mijzelf kon zijn en voelde loved en appreciated. Ik ben mijn nieuwe gastgezin vreselijk dankbaar dat ik deze ommekeer heb kunnen maken en het heeft er voor gezorgd dat ik de meest geweldige tijd van mijn leven heb gehad de laatste 2 maanden zo ongeveer.

Hierna had ik ook nog graduation, waar ik gelukkig aan mee mocht doen omdat ik een senior ben. Het was een super gave ervaring maar ook wel heel erg formeel en meer serieus dat ik verwachte. Gelukkig werd ik als een deel van de senior class beschouwd en was het super leuk om dit mee te maken met mijn Amerikaanse vrienden hier. Ik kreeg ook gewoon een diploma toen mijn naam werd opgeroepen en ik het podium op mocht. Uiteraard werd mijn naam wel weer vreselijk verkeerd uitgesproken maar daar ben ik nu ondertussen wel eens aan gewend.

Op 8 juni was ik klaar op school en 10 juni had ik mijn graduation ceremony. Hierna had ik nog anderhalve week de tijd om mijn dingen af te sluiten, in te pakken en gedag te zeggen. Op de woensdag voor mijn vertrek heb ik samen met Saskia een afscheidsfeestje gegeven op het strand van mijn gastouders en hebben we Hamburgers gegrild en gebbq'd met een groep van onze vrienden. Hierna was het helaas tijd om gedag te zeggen tegen Saskia na een heel jaar van close zijn, want vrijdagochtend heel vroeg vertrok zij terug naar Duitsland.

Het laatste weekend in Sandpoint heb ik mijn besteed aan chillen op de prachtige boot van mijn hostparents en lekker zwemmen in het meer. Ik ben nog naar een paar graduation feestjes geweest, en nog wat koffie's met mensen gehaald. Het was vreselijk lastig om gedag te zeggen tegen iedereen, en Sandpoint verlaten is een van de moeilijkste dingen die ik ooit heb gedaan.

Gelukkig vloog ik met Wouter terug naar Nederland en stonden toen wij rond een uur of 3 door de poortjes van Schiphol kwamen niet alleen beide onze families er maar ook een groep van onze vrienden. Het was heel fijn om zo onthaald te worden na een emotionele dag en jaar en goed om te zien dat we thuis ook nog ons leventje hebben.

Ik heb absoluut de tijd van mijn leven gehad en had mijn jaar in Sandpoint voor geen goud willen missen. Ik ga mijn gastouders ook ontzettend missen en hoop ze snel weer te zien. Ik wil al mijn familie en vrienden bedanken dat jullie er altijd voor mij waren en voor alle steun en support gedurende dit jaar. Voor nu ga ik even aan mijn thuishaven aanmeren in Schermerhorn en blijf ik voorlopig even lekker thuis.

Mocht jij mijn blog nou gevolgd hebben en twijfel je nog of jezelf een exchange year wilt doen? Ik raad het iedereen van harte aan en als je nog vragen hebt kun je mij altijd bereiken op mijn e-mail adres dat je op de contact pagina kunt vinden. I''m happy to answer any questions. 
Met heel veel liefs van een heel voldaan hart ,

 - Merel Los
Met mijn nieuwe gastouders

Met Sas op het afscheidsfeestje

Met mijn hostdad

Met een vriend van school

Diploma!

Met Saskia en Lily

Trip naar Seattle, Pike Place Market

Trip naar Oregon Coast, Pacific City

Op de terugweg van Seattle met Andy en Saskia
Op de boot
Op de boot

Sturen met ZimZim (hond) naast me


Op weg naar huis met Wouter

Terug in Nederland

Word je zomaar even opgewacht

Zusjes Los weer op Schiphol herenigd 

Over Washington, prom en mijn moeders bezoek



Hola! 

 Al schrijvende realiseer ik me dat ik misschien maar beter niet kan verontschuldigen voor het late stukje, dit is immiddels helaas de regel geworden voor me. Ik heb het dan ook ontzettend leuk en druk, en heb eigenlijk gewoon amper tijd om updates te plaatsen. Maar ik denk nog erg vaak aan thuis, en ben ondertussen al aan mijn 9de maand hier begonnen, dus voor ik het weet zit al weer in NL. De voorbereidingen voor de Universiteit volgend schooljaar en mijn zomer plannen zijn al in volle bezigheid dus het begint langzaam op mij neer te dalen dat het er al weer bijna opzit. Dit jaar is de meest leervolle ervaring voor mij ooit geweest en daarnaast was het ook gewoon heel leuk en heb ik een top tijd hier die ik nooit meer zal vergeten.

Maar goed deze update moet alle events van 6 weken samenvatten dus ik moet maar van start gaan met vertellen. In mijn vorige update kon je lezen dat ik zou beginnen met statistieken bijhouden voor baseball (=honkbal). Ondertussen heb ik vandaag al mijn 10de wedstrijd en weet ik al weer veel meer over de sport. Het is erg leuk om tijd door te brengen met het team en met de andere statgirls. Wat het precies inhoudt is dat wij de score bijhouden op een score blad, en verschillende statistieken berekenen over hoe goed de pitchers gooiden of welke slagman het het beste deed. Het is leuk om weer ergens mee bezig te zijn na school en wat extra's te doen naast mijn gewone schoolwerk.

Zoals de meeste van jullie al wisten, kwamen ook Mama en haar vriendin Ineke mij bezoeken tijdens mijn spring break (=voorjaars vakantie). Zij vlogen in op Spokane airport op 1 april. Ik had een sign voor ze gemaakt en ben toen naar de luchthaven gegaan met Todd, Janine en mijn vriendin Maelle. Ik was de hele dag al vreselijk zenuwachtig en barstte toen toch in snikken uit toen ik herenigd was met mijn moeder. Todd & Janine gingen uit eten in Spokane en wij (mama, Ineke, Maelle en ik) hebben de huurauto, een stoere grote Jeep, opgepikt en zijn na een stop bij de Starbucks doorgereden naar Sandpoint. Zij konden het niet beter treffen want het weer was in een woord geweldig de hele week en de temperatuur lag zo rond de 22 graden. We zijn in Sandpoint even snel pizza gaan eten bij mijn favoriete lunchspot (helaas, het junkfood eten ben ik nog steeds niet afgeleerd). Mama en Ineke sliepen in het Best Western hotel in Sandpoint. De volgende morgen had ik een brunch gepland voor mijn vrienden om langs te komen en mijn moeder / Ineke te ontmoeten. De meeste van mijn vrienden (die niet op vakantie waren) kwamen gezellig langs en hierdoor had mijn moeder ook een beter idee van mijn leven hier en de mensen met wie ik tijd doorbreng. Die avond had mijn vriendin Caroline ons uitgenodigd om bij haar familie thuis te komen eten en hier hebben we ook een geweldige tijd gehad. De volgende dag zijn we doorgereden naar Olympic National Park in Washington State. Hier hebben we 2 nachten en 3 dagen doorgebracht. Olympic National Park is een prachtig regenwoud met veel wildlife zoals beren, herten en puma's.

De rest van de week hebben wij doorgebracht in Mount Rainier National Park wat op ongeveer 4 uur rijden van Olympic National Park ligt. Dit park ligt om de berg Mt. Rainier en is grotendeels in de sneeuw. Het was echter wel rond de 22 graden weer dus we konden gewoon in een t-shirtje in de sneeuw rondlopen. Erg mooi en leuk ook en hier hebben we ook lekker kunnen hiken een dag. Na een week in Washington State was het tijd om weer terug te keren naar Sandpoint voor het laatste weekend samen. We zijn uit eten geweest met mijn gastgezin en hebben met hen gebbqd. Op zondag was het helaas tijd om gedag te zeggen tegen mijn moeder en Ineke maar ik werd gelukkig goed opgevangen door Maelle en Saskia en wij konden in de cabin van Maelle's hostparents blijven.

Tijdens mijn moeders bezoek had ik echter tijd om te reflecteren op mijn leven hier en zijn een aantal dingen duidelijk geworden voor mij. Mede hierdoor hebben ik en mijn gastgezin besloten de week na springbreak dat het beter voor mij was om ergens anders te gaan wonen. Het is niet mijn ideale situatie, maar ik ben een stuk blijer nu en ik wil liever niet ingaan op de redenen waarom ik verhuisd ben. Ik woon nu in town, bij Maelle's gastouders. Zij hadden nog een extra slaapkamer en ik heb daar al zoveel tijd doorgebracht dat ik me daar al volledig thuis voelde. Ik zal dus nu mijn laatste 8 weken op een ander adres doorbrengen. Het is vervelend, maar ik voel me een stuk beter.

Nu weer tijd voor leuk nieuws! Prom was afgelopen weekend. Samen met een groep van 8 meiden hebben we voorbereid bij mij & Maelle thuis en hebben we de hele dag doorgebracht met haar, make-up en nagels doen. Hierna hebben Beverly & Andrew (onze hostparents) voor ons en onze 'dates' een heerlijk diner gemaakt voor ons en daarna was het eindelijk tijd om naar de dance te gaan. Het feest zelf deed weer vreselijk denken aan een FRIS feest, maar de dag zelf en de gezelligheid was het alsnog helemaal waard.

Ondertussen is het nu al weer maandag en typ ik dit op school. De bel zal helaas over 5 minuten gaan dus ik denk dat het maar eens tijd is om een eind te breien.

Heel veel liefs vanuit Idaho, ik ga nog even vol op genieten van mijn laatste weken hier!

Liefs, Merel
Met Mama
Olympic National Park

Prom met Saskia & Julia

Mount Rainier National Park

Prom

Met Ineke bij mijn gastgezins' kerk


Prom

Prom

Met Ethan (mijn date) op prom

Met Julia en Alicia op prom

Over schooltripjes, prom en springbreak

Hallo vriendjes, vriendinnetjes, familie en alle andere mensen die dit lezen,

Het is weer een tijdje geleden dat ik wat van mij laten horen heb. Sorry again! Ik heb een geweldige doch drukke tijd achter de rug en ben ondermeer naar de state capital, Boise, geweest en een nieuwe managing - positie binnen de school aangenomen.

Om maar meteen met meest exciting te beginnen ; Boise! Het meisjes basketball team van mijn school is heel erg goed, en plaatste dus voor het state tournament dat jaarlijks in Boise gehouden word. Highschool teams van high schools met hetzelfde aantal studenten spelen dan tegen elkaar om de titel state champion te winnen. We vertrokken eind februari op een woensdag en kwamen na een 9-uur lange busreis met 20 basketball players en 18 cheerleaders aan bij een leuk hotelletje in downtown Boise. Dit alles werd overigens door de school betaald en we kregen zelfs 15 dollar per dag van de school voor eten. Elke dag speelde ons basketball team een game, en wij cheerden hen dan aan van de sidelines. Dit duurde ongeveer 3 uur per dag, en de rest van de dag kregen we tijd om Boise te ontdekken of lekker te relaxen in het hotel. Mijn hotel kamer deelde ik met mijn vriendinnen Saskia, Madalyn en Cece die allemaal ook cheerleaders zijn. Het was ontzettend leuk, en ik heb nu voor mijn gevoel écht mee kunnen maken hoe het leven van een Amerikaanse cheerleader is. Ons basketball team deed het heel goed, werd helaas geen eerste, maar zij wonnen een 3de plaats, en dat was boven verwachting goed. Na 4 dagen moesten we helaas weer op huis aan en terug naar Sandpoint, maar het was een geweldige ervaring en ik zal het niet snel vergeten. 

 Verder hebben we met cheer de afgelopen twee maanden vrijwel elk weekend een trip gemaakt naar meerdere steden in Idaho voor cheer competities. Hier mocht ik helaas niet aan meedoen vanwege de regelgeving, maar het was alsnog ontzettend leuk om mee te gaan. Hier betaalde de school ook weer voor en de hotels waren prima en ontzetttend netjes. We zijn onder andere naar Moscow, Spokane (Washington) en Lewiston geweest. Deze twee laatste maanden zijn echt geweldig geweest en ik had het voor geen goud willen missen! Mijn team heeft helaas niet geplaatst om mee te doen aan het state tournament , dus geen Boise trip meer voor mij dit jaar, maar zij hebben het alsnog goed gedaan en ik ben trots op alle meiden in het team en wat we bereikt hebben. 

 Nu is het cheer seizoen helaas over en is het tijd voor een nieuwe uitdaging, vanaf morgen ben ik namelijk de nieuwe baseball manager voor Sandpoint! Ik ga dit met 2 andere meiden doen en wat het inhoudt is dat we de baseball (honkball) coach helpen met het klaar zetten van dingen en meenemen van materiaal etc. Ook houden wij statistieken bij en mogen wij de namen van onze players omroepen bij uitwedstrijden. De baseball coach is mijn favoriete leraar en met de andere 2 meiden die het doen kan ik ook ontzettend goed overweg. Ik heb er heel veel zin in en morgen is onze eerste wedstrijd in Spokane tegen East Valley high school. Dit is ongeveer een 2-uur durende busreis van Sandpoint weg. Ik ben ondertussen eigenlijk al helemaal gewend geraakt aan deze lange busreizen. Zo duurt het ongeveer 3 uur om in Moscow, Idaho te komen en die trip hebben wij al best veel gemaakt voor cheer. Dit gebeurd met de schoolbus, ondanks dat de bankjes daarin echt ienie-mini zijn en veel te lang voor mijn 1m81 lange lijf, valt het allemaal mee en vind ik het zelfs leuk om met het team ergens heen te gaan. Ik kan nu alleen maar hopen dat het baseball team net zo aardig en leuk zal zijn als het cheer team en dat dit net zo leuk zal zijn. Als het baseball team het goed doet dit seizoen en beste wordt in de regio is er zelfs een grote kans dat we naar Boise mogen voor het state championship baseball. Dit zal dan in mei plaatsvinden. 

 Verdere leuke dingen die er aan komen zijn mijn verjaardag ; 21 maart! Ik word dan 19. Een week hierna zullen mijn moeder en haar vriendin, Ineke binnenvliegen op Spokane airport om mij een week te bezoeken tijdens springbreak. Ik heb hier het hele jaar naar uitgekeken en ben erg blij dat het nu nog maar 3 weken duurt voordat ze hier zijn. 

 Ook leuk en bijna; Prom! Onze school heeft prom op 23 april en dus zijn ik en de andere uitwisselingstudenten al op een shoppingtrip geweest om de perfecte jurk uit te zoeken. In Sandpoint zijn geen winkels die dit soort dingen verkopen, dus we moesten er op uit om in Spokane naar jurken te zoeken. Maelle, mijn Franse vriendin, kocht een prachtige rok en top die samen een leuke combinatie vormen en Saskia kocht een perzik - kleurige lange jurk. Ikzelf heb een emerald groene jurk achter hangen bij een boetiek. Hij is zelfs lang genoeg voor mijn 1m81 en staat echt prachtig. 
Dit waren wel even de highlights van mijn afgelopen maanden, en ik hoop dat alles thuis ook nog goed gaat met iedereen! Overigens ben ik ook net toegelaten tot de studie Rechtsgeleerdheid aan de Universiteit Utrecht dus als ik thuis kom staat er ook weer veel leuks op mij te wachten.

 Liefs, Merel (hier; Mè-ryll / Murull)
Cheerbow met mijn naam erop

Twee eerste plaatsen voor Sandpoint! (Merel, Saskia)

Applebee's met teammates tijdens een van onze cheertrips

Boise!

Boise!

Met de basketball dames

Laatste basketball wedstrijd (laatste keer cheer voor mij)

Rare promdresses uitgeprobeerd met Saskia en Maelle.
Dit gaat hem dus worden!

De cheer coach heeft al onze lockers versierd 

Home away from home


Hola Amigos en Amigas!

Mea culpa! Ik heb weer veel te lang niets van mij laten horen. In de jaren voor dat ik deze trip maakte was ik altijd heel teleurgesteld als de uitwisselings-blogs die ik volgde niets van zich lieten horen ; maar nu moet ik dan toch van die mening terugkomen. Ik heb het dan ook gewoon echt druk! Voor dat ik verder ga met jullie over mijn avonturen in Januari ga vertellen, laat ik hieronder even typische schooldag voor mij hier in Idaho zien :


  • 6:30 : Wekker gaat! Opstaan maar weer. Uit mijn slaapkamer raam kijk ik uit op prachtig gebergte, dus dat maakt het vredig wakker worden toch wat makkelijker.

  • 7:10  : Rond deze tijd even snel ontbijt maken ; mijn favoriete ontbijt hier is Cereal (Cheerios of Honeybunches of Oats (die dingen zijn echt geniaal, begrijp niet waarom we dat niet in NL hebben). Hierna maak ik koffie voor mezelf of maken we een snelle stop bij een lokaal koffie tentje hier vlakbij. 

  • 7 : 30 ; Samen met mijn gastzus rijd ik naar school in de auto. De school is gelukkig dichtbij dus we hoeven niet ver te rijden.

  • 8 : 00 ; Eerste uur. Op A-dagen heb ik Gym (waarom ik dat ooit gekozen heb..) en op B-dagen ben ik counselings office aide. Dit klinkt heel spannend, maar wat ik eigenlijk doe is in het kantoor van de schoolcounselors (soort zorgcoördinatoren) zitten met een vriendin. We helpen dan de counselors of mogen de studenten die de counselors willen spreken uit de klassen ophalen. 

  • 9 : 30 ; Tweede uur! Elke les duurt 90 minuten. Best lang als je het vergelijkt met de 50 minutenrooster van het Jan Arentsz. Op A-dagen heb ik American Government en op B-dagen heb ik Sociologie. Dit zijn twee van mijn favoriete klassen en mijn leraar Sociologie is echt geniaal. 

  • 11;00  ; Derde uur! Op A-dagen heb ik nu Engels en op B-dagen heb ik Spaans. Spaans leren is tot nu toe heel leuk en met de Engels lessen meekomen is ook makkelijk. Ik heb nu een A in Engels (97%/100%).

  • 12;30 ; Hier mijn favoriete gedeelte van elke A-dag ; Early release! Dit is iets wat alleen seniors mogen; het is eigenlijk gewoon geen laatste uur hebben. Dit betekent dat ik dus om de dag om 12;30 uit ben. Op B-dagen heb ik culture antrophologie. Dit is ook een top klas en mijn leraar is ook erg leuk. 

  • 14;40 ; Op B-dagen ben ik nu uit . 

  • 15;30 ; Cheer practice begint nu. Ik heb cheer practice 4 dagen per week. Op dinsdag is er na onze practice vaak nog een basketball game waar we dan nog bij moeten cheeren, dus moeten we na de training ons in ons uniform hijsen en de meiden en jongens van SHS aanmoedigen tot een uur of acht 's avonds.

  • 18 ; 00 : Cheer practice is over. Nu weer op huis aan.

  • 18 ; 30 : Eten met mijn gastouders en soms gastzussen. Mijn jongste gastzus Abby spendeert het grootste gedeelte van haar tijd in de dansstudio, dus die is vaak niet thuis voor het gezamelijke diner. Mijn oudere gastzussen werken beiden, dus die zijn er ook niet al te vaak. 

  •  19 ; 00 ; Hierna doe ik huiswerk (in het zeer uitzonderlijke geval dat ik dat heb en niet af heb gekregen) of kijk ik een film of doe ik iets creatiefs. 

  • 22 ; 00 ; Meestal ben ik helemaal kapot na zo'n lange schooldag dus val ik vaak direct in slaap.
Nu iedereen weer een beetje een algemeen idee heeft van wat ik hier gewoonlijk doe, zal ik nog even de highlights van Januari samenvatten.

Het basketball seizoen voor de highschool teams begint tegen een einde te lopen en dat betekend dat de seniors (=eindejaars) in het zonnetje worden gezet tijdens hun laatste thuiswedstrijd. Omdat ik cheer bij basketball en een senior ben, had mijn coach voor mij geregeld dat ik ook een senior night kreeg. Het is weer lekker Amerikaans gebeuren, maar dat vind ik dan ook wel weer leuk om mee te maken. Wat het in onze school inhoudt is het volgende ; je ouders schrijven een stukje over je en over je sport carrière in de school en maken een grote poster van hun kind in actie met allerlei foto's erop vantevoren. Op de avond zelf worden de posters tentoongesteld, en dan worden een voor een de seniors met de ouders naar voren geroepen voordat de wedstrijd begint, dan word er een kort praatje over je gedaan en krijg je  vaak nog bloemen of cadeautjes. Door een miscommunucatie konden mijn gastouders er helaas niet bij zijn, maar mijn team, coach en school hadden allemaal een bos bloemen voor me en mijn cheer poster gemaakt door Saskia (vriendin) en mij zag er heel gaaf uit. Het was een top moment en ik ben blij dat ik het meegemaakt heb.

Voor het cheerteam is het ook een spannende tijd want het competitie seizoen is begonnen! Je moet het een beetje zien als dans of turn wedstrijden. Ons team (20 meiden) heeft 3 verschillende 'routines' die we dan op een competitie moeten uitvoeren en dan besluit een jury welk high school team uit onze omgeving die meededen het beste was. We hebben nu 2 competities achter de rug en hebben al twee keer hoge ogen gegooid. Op de competitie waar we vandaag waren waren wij eerste uit 6 highschool op 2 van de 3 onderdelen. Ikzelf mag niet meedoen vanwege de stomme 'graduating' regel waar ik jullie helemaal in het begin over verteld heb. Gelukkig wilde mijn coach deze ervaring niet van mij afnemen, dus besloot ze mij in een soort co-coach / manager positie te stoppen waardoor ik alsnog mee reis en de volledige ervaring meekrijg. Ik ben hier ontzettend dankbaar voor en had het voor geen goud willen missen.

Verder hebben we nog een cheer fundraiser gedaan in een restaurant hier, Sweet Lou's. Alle cheermeiden moesten in uniform helpen met de bediening en zoveel mogelijk mensen naar het restaurant te weten te brengen en dan kregen we 30% van alle omzet van die avond. Het was ontzettend leuk, en ik voelde me helemaal thuis vanwege mijn voorgaande horeca ervaring. Binnen de kortste keren liep ik weer heen en weer met volle dienbladen en kreeg ik zelfs een baantje aangeboden maar helaas ; dat mag niet van mijn visum .

Eigenlijk begin ik me hier echt ingeburgerd te voelen. Koffie haal ik niet meer bij Starbucks, maar bij dat lokale koffietentje downtown. Als een toerist me vraagt waar ze het best kunnen eten of hoe ze bij het skiresort komen, kan ik ze volledig helpen. Met mijn gastgezin boodschappen doen is makkelijk en ik weet welke dingen we gebruiken in het huis en welke 'merken' we meestal kopen. De meeste mensen in school ken ik nu ook wel en andersom. Het is ontzettend leuk nu, en ik voel me veel meer thuis dan ik in de afgelopen maanden af en toe gedaan voelde. Dus maak je vooral geen zorgen om mij, het gaat hier allemaal goed, ik heb het gewoon een beetje druk soms!

Hasta luego, Niños en Niñas. 

 Exchange is not a trip or a vacation. It is a second life.

Foto's 
Senior night! Met domme haarstrikken. Ziet er eigenlijk echt niet uit. Maar ach.

Comp vorige week!

Comp van vandaag!





Restaurant Fundraiser!

HAPPY OLD YEAR | HAPPY NEW YEAR

'Mam! Gelukkig nieuwjaar!'een traan rolde over mijn wang. Blijheid en verdriet schoten tegelijkertijd door mijn lichaam heen afgelopen oudejaars avond. Nog even die laatste paar maandjes VWO doorstaan en dan zou mijn droom eindelijk uitkomen. Na 3 jaar ervan dromen, mijn ouders mateloos irriteren met het 'casual' achterlaten van highschool brochures en dan toch maar beginnen met sparen wist ik dat het zomer 2015 dan toch eindelijk ging gebeuren.  Wanneer, hoe en waar wist ik allemaal nog niet, maar mijn aanmelding was net een aantal dagen de deur uit. 'Je moet toch een keer de knoop doorhakken, Merel' hoor ik mam nog zo zeggen.

Dat dit jaar een ervaring als geen andere zou worden, dat wist ik. Maar dat het dit was, had ik nooit aan zien komen. Wát een jaar! Daar stond ik dan, voor de deur van de gymzaal, waar het schriftelijk eindexamen Nederlands VWO binnen op me lag te wachten. Daar stond ik dan, oog in oog met een paar honderd man op het podium in het oude vertrouwde Jan Arentsz, diploma in mijn ene hand, jaarboek in het andere. Daar stond ik dan, 4 uur 's ochtends op Amsterdam Schiphol, met het meest gemengde gevoel dat ik ooit heb meegemaakt. De spanning en adrenaline gierden door mijn lijf en de opwinding was aanwezig, maar het verdriet nam de overhand. Tranen met tuiten en mijn familie gedag zeggen. Daar stond ik dan, oog in oog met het vrijheidsbeeld. Het onderwerp van mijn honderden 'Amerika moodboards' en het ultieme toonbeeld van mijn droombestemming, Amerika. Daar stond ik dan, op twee stappen afstand van mijn nieuwe highschool, met een knoop in mijn maag en een brok in mijn keel.

Het ging mij dit jaar allemaal in een roes voorbij. Een exchange jaar is constante verandering. Het is snel, mooi, kleurrijk, leerzaam, pijnlijk, onvoorspelbaar en dat alles tegelijkertijd. Je realiseert je dat het precies is wat ze je vertelden dat het zou zijn, maar ook zó anders dan je ooit had kunnen voorstellen. Exchange is je afvragen wie je bent, jezelf kwijt raken maar ook volledig vinden.

Maar wat is het vooral prachtig. Ik betrap mij constant op het doen van dingen die ik nooit had verwacht ooit te zullen doen of durven. Een exchange jaar is een kans, en wat ben ik blij dat ik die kans gegrepen heb. Mijn 2015 zou ik nooit kunnen beschrijven zonder alles wat ik hier mee maak, maar het heeft me ook zeker leren waarderen wat ik thuis heb.

Lieve familie, vrienden, klasgenoten, kennissen en ander gespuis, bedankt! Bedankt voor de mooie tijden die ik met jullie heb mogen beleven in 2015 en alvast bedankt voor alle mooie momenten die ik nog met jullie mag beleven in het nieuwe jaar. Ik wens jullie allemaal een prachtig en gezond 2016 en ik spreek jullie snel weer.

Ondertussen al weer 136 dagen geleden.

P.S Het is hier ondertussen dagelijks -15ºC ;)
Abonneren op: Posts (Atom)